Δεν θα ξεχάσουμε τα δάκρυα
που αυλάκωσαν την όψη μας
όταν μας είπαν πως
«η Κύπρος είναι μακριά» .
Δεν θα ξεχάσουμε τα΄ αδέλφια μας
που άταφα μείναν τα κορμιά τους
στον Άγιο Ιλαρίωνα .
Δεν θα ξεχάσουμε τους ήρωες
που γύρισαν παράλυτοι απ΄ τις μάχες
και ζουν τα σκουπίδια πεταγμένοι .
Δεν θα ξεχάσουμε τη πόρνη
που αφιονίζει μέρα νύκτα το λαό μας .
Φτωχοί , καταδιωγμένοι εργάτες
μιας μεγάλης και υπερήφανης Ελλάδος
μέσα σε φτωχογειτονιές και σε στρατώνες
μέσα σε φυλακές και τόπους εξορίας
θα ορθώνουμε το κράτος μας
τη μυστική μας κοινωνία
και απάνω σε αμόνια φλογισμένα
θα τροχίζουμε
το ατσάλι μιας φρικώδους τιμωρίας .
Λουκάς Σταύρου
ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ , ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
Στη μαύρη νύχτα
ένας ήλιος κατακόκκινος
θα σπείρει τις ακτίδες του
και ένας λαός , ένας στρατός
σ΄ αυτή τη δύστυχη πατρίδα
θα ζητήσει δικαιοσύνη .
Μια γαλανόλευκη σημαία
θα κυματίσει απ΄ ‘άκρη σ΄ ‘άκρη
και ένας παιάνας
θα τραντάξει τα βουνά
