Το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα κινείται σε δύο πεδία δράσης. Το ένα είναι το ιδεολογικό το άλλο το πολιτικό . Τα δύο πεδία μεταξύ τους είναι αλληλένδετα. Η δράση στο ιδεολογικό πεδίο υποστηρίζει τον πολιτικό αγώνα .Η διαφορά ανάμεσα στον ιδεολογικό αγώνα και τον πολιτικό έγκειται στο γεγονός ότι οι στόχοι του ιδεολογικού αγώνα είναι μεν άμεσοι στο βαθμό που προσδιορίζουν το πολιτικό πρόγραμμα μακροπρόθεσμοι δε , ως προς τη πραγμάτωση της ιδεατής πολιτείας , ενώ οι στόχοι του πολιτικού αγώνα είναι άμεσοι . Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κύπρος με το μέγιστο στην ιεράρχηση αυτών να είναι εκείνο της κατοχής , υπαγορεύουν καθημερινή πολιτική δράση . Τούτο προϋποθέτει μελέτη σε βάθος όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία , άρα συλλογική δουλειά , συμμετοχή πολλών και ικανών ανθρώπων , άρα οργάνωση με αξιοκρατικές και δημοκρατικές δομές ,σημαίνει επίσης αντίλογο και αντιπολίτευση σε όσους έχουν στα χέρια τους την εξουσία και οδηγούν τα πράγματα σε επικίνδυνους ατραπούς , σημαίνει τέλος προσπάθεια ανατροπής των κακώς κειμένων και αντικατάστασης των με νέες δυνάμεις , νέες αντιλήψεις , νέα οράματα και σκοπούς. Όλα αυτά γίνονται δυνατά μέσα από μια οργάνωση πολιτική που λέγεται κόμμα. Πολλοί ενοχλούνται από αυτή τη λέξη , φτάνουν μάλιστα στο σημείο να διατείνονται ότι ο πολιτικός αγώνας είναι ευθύς εξ αρχής λάθος επιλογή , ότι δεν είναι δαυλιά των εθνικιστών να πολιτεύονται . Ποιοι πρέπει να πολιτεύονται τελικά , όλοι οι άλλοι εκτός των εθνικιστών; Δηλαδή θέλουν να δρουν τα αστικά κόμματα ανενόχλητα και οι εθνικιστές να βρίσκονται εσαεί στο περιθώριο και να αυτοθαυμάζονται στο μαγικό καθρέπτη. Οι γνώμες αυτές είναι ξεκάθαρα υποβολιμιαίες από τους εχθρούς του εθνικισμού. Φράσεις του τύπου «οι λαοί δεν πολιτεύονται αλλά αγωνίζονται» ή «οι εθνικιστές δεν πολιτεύονται , πολιτεύονται οι προδότες» εάν δεν εκφράζουν πολιτική ανωριμότητα, τότε εκφράζουν το πολιτικό κατεστημένο που θέλει τους εθνικιστές στο σκιερό χώρο του περιθωρίου. Ο εθνικισμός κύριοι , είναι αδιάκοπος ιδεολογικός και πολιτικός αγώνας με πολύμορφη και πολυεπίπεδη δράση , που ξεκινά από ένα σύνθημα στο τοίχο και φτάνει σε μια φιλοσοφική διάλεξη , σε μια συναυλία , σε μια έκθεση ζωγραφικής , σε μια διαδήλωση , σε ένα πολιτικό λόγο , σε μια αντιπαράθεση με τους εχθρούς μας σε κάποιο ραδιόφωνο , σε ένα φυλλάδιο που μοιράζεται στα καφενεία .Ας μη μας κάνουν μερικοί τους εθνοπατέρες και τους υπερ-σοφούς. Ο εθνικισμός είναι και η αυτόνομη δράση των ατόμων και των ομάδων αλλά και η οργανωμένη , η επιτελική δράση που αποσκοπεί σε μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους σκοπούς. Ο εθνικισμός στην αιχμή του δόρατος του είναι πολιτική. Η πολιτική συνενώνει την κοσμοθεωρία με την άμεση πραγματικότητα .Γιαυτό ο εθνικισμός δεν είναι μια απλή αντιπολίτευση στο υπάρχον σύστημα. Εφορμά ως αντιπολιτευτική δύναμη για να εκφράσει μια βαθύτερη διαφωνία με το σύστημα , διαφωνία ανατρεπτική , επαναστατική , ρηξικέλευθη .Δεν επιθυμούμε να βελτιώσουμε τον κόσμο αλλά να τον αλλάξουμε . Η κεντρική μας διαφωνία με το παρόν σύστημα έγκειται στον άνθρωπο . Διαφωνούμε με το τύπο ανθρώπου που παράγει αυτό το οικονομιστικό σύστημα με την μαρξίζουσα ή καπιταλιστική απόκλιση του. Αυτός ο καταναλωτικός μαζάνθρωπος, που εκπαιδεύεται μέσα από δογματικές πεποιθήσεις ως ένα είδος κατοικίδιου ζώου , που κλείνεται σε ένα σύμπαν που τα έχει λύσει όλα όπως το πρόβατο στο μαντρί , που δεν έχει καμία ανοικτοσύνη , καμία απορία, καμία ελευθερία ,καμία αισθητική , είναι καταδικασμένος μέσα από παρατεταμένα χειροφιλήματα να απολέσει και αυτήν ακόμα την όρθια στάση και να εκπέσει στη κατάσταση ενός αγελαίου κτηνανθρωπισμού. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να ξεπεραστεί. Θέλουμε ένα άνθρωπο γενναίο , υγιή, σκεπτόμενο , χαρούμενο , που ζει έξω από δόγματα και φοβίες , με ανοικτή τη ψυχή και τη διάνοια του στη γνώση και την ομορφιά, τον άνθρωπο εκείνο που ανέδειξε ο προκλασικός και κλασσικός ελληνισμός και αναζήτησε η αναγέννηση και ο δέκατος ένατος αιώνας με το ρομαντικό κίνημα και την καταγραφή της ιμπρεσιονιστικής αναζήτησης και του ποιητικού σκεπτικισμού. Θέλουμε ένα ολοκληρωμένο τύπο ανθρώπου να πρυτανεύσει της ζωής και να αναλάβει τη διεύθυνση της πολιτείας , με οξεία γνωσιολογική, αισθητική , ηθική , πολιτική συνείδηση και σωματική ρώμη . Τούτο συνεπάγεται νέα παιδεία , νέες δομές κοινωνικές και κατεδαφίσεις των ισχυουσών πλουτοκρατικών δομών , που αντικαθιστούν το χρήμα με το αίμα και καταβαραθρώνουν τις έμφυτες δυνάμεις του λαού. Θέλουμε μια νέα πολιτεία , εντός της οποίας να προάγεται και ανελίσσεται ο άριστος , ο προικισμένος από τη φύση , ο ιδιοφυής και μεγαλοφυής και να απωθείται ο μέτριος , ο πονηρός μαζάνθρωπος , ο αριβίστας αυλοκόλακας , ο καχεκτικός και στερημένος από τη φύση άρπαγας , που προάγεται ελέω μέσου ή πλούτου. Θέλουμε μια νέα πολιτεία που θα επιτρέψει στις απωθημένες λαϊκές δυνάμεις να ανελιχτούν όχι με κριτήρια οικονομιστικά όπως περιγράφονται στα διάφορα ισοπεδωτικά σοσιαλιστικά μανιφέστα , αλλά με κριτήρια πραγματικής ανθρωπιστικής αξίας και πραγματικών ικανοτήτων . Θέλουμε μια κοινωνία που να εντείνει τη ΔΙΑΦΟΡΑ του προικισμένου ανθρώπου από τη μάζα για το καλό ολόκληρης της κοινωνίας.
Όμως πριν φτάσουμε σε αυτό τον ύψιστο σκοπό , οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε την τουρκική κατοχή, την πλουτοκρατία , την φαυλοκρατία , τη διαφθορά , τον ενδοτισμό του πολιτικού κατεστημένου , την ετερονομία της κυπριακής δημοκρατίας και του κυπριακού λαού. Η αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων απαιτεί τη συμμετοχή μας στις βουλευτικές εκλογές μέσα από ένα πρόγραμμα που έχουμε ήδη καταθέσει και για τη λύση του κυπριακού αλλά και την αντιμετώπιση του οικονομικο-κοινωνικού ζητήματος και των θεσμικών αλλαγών που απαιτούνται για μια πραγματική εθνική και λαϊκή δημοκρατία. Κτυπούμε το πλουτοκρατικό τυραννικό σύστημα που βρίσκεται απέναντι μας , μέσα από ένα λόγο αντιπολιτευτικό , μα ταυτόχρονα πριονίζουμε τα θεμέλια του, μέσα από τον ιδεολογικό αγώνα που θα επιφέρει πρώτα την κατάρρευση του στη συνείδηση του λαού και των καλυτέρων που απεγκλωβίζονται από την υποκουλτούρα του εξουσιασμού. Στο τομέα αυτό έχουμε να κάνουμε πολλά ακόμα .Χρειάζεται συλλογική δράση και συμμετοχή και τότε είμαστε βέβαιοι πως θα αλλάξουμε τον κόσμο και θα κατευθύνουμε τις εξελίξεις στο ρου της θέλησης μας. Το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα εγκαινίασε στη Κύπρο αυτό το διμέτωπο αγώνα , τον ιδεολογικό και τον πολιτικό σε μια σχέση συμπόρευσης και συναρμογής.
Λουκάς Γ. Σταύρου
Πρόεδρος Ε.ΔΗ.Κ.