Στον αγώνα που διεξάγουμε για ένα κοινωνικό ελληνικό εθνικισμό είμαστε αντιμέτωποι με όλο το ιδεολογικο- πολιτικό φάσμα του κατεστημένου. Ο αγώνας μας είναι ιδεολογικός και πολιτικός . Στόχος είναι να σπάσουμε τις ιδεολογικές αλυσίδες που αδρανοποιούν το λαό και τον καθιστούν υποχείριο του εξουσιασμού. Ταυτόχρονα, αυτές τις απελευθερωμένες δυνάμεις να τις πολιτικοποιούμε να τις οργανώνουμε και να τις ενεργοποιούμε στον συγκρουσιακό αγώνα κατά του συστήματος της τυραννίας.
Οι αντίπαλοι και εχθροί μας έχουν πολλούς τρόπους να μας πολεμήσουν. Ένας από αυτούς είναι να προκαλέσουν σύγχυση γύρω από την ιδεολογία μας και τους σκοπούς μας. Για να το πετύχουν επιστρατεύουν τις χαοτικές δυνάμεις της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς.
Η ακροδεξιά εμφανίζεται με ένα εθνικιστικό προσωπείο κάτω από το οποίο υποκρύπτεται ο αδίστακτος μπράβος της συντήρησης και της πλουτοκρατίας. Εμφανίζονται δήθεν ως αντικαπιταλιστές αλλά δεν έχουν καμία συγκεκριμένη πρόταση εναντίον του καπιταλιστικού ληστρικού συστήματος μέρος του οποίου είναι σε τοπικό επίπεδο και η εκκλησία που τους στηρίζει και τους συντηρεί οικονομικά. Εμφανίζονται ως εχθροί της λαθρομετανάστευσης, όμως δεν δέχονται κουβέντα για τα αφεντικά τους που προστατεύουν τους λαθρομετανάστες δίνοντας τους εργασία και στέγη. Στα εθνικά θέματα μιλούν για την Αγιά Σοφιά και παριστάνουν τους μεγαλοϊδεάτες μα δεν λένε κουβέντα για τις συνεχείς προδοσίες των πολιτικάντηδων και για όσα πρέπει να γίνουν στο άμεσο παρόν για να ενδυναμωθεί το έθνος. Στη πολιτική εμφανίζονται άλλοτε ως απολιτικοί ιδεολογούντες και άλλοτε ως οπαδοί της βίας που με μια σπαθιά θα θερίσουν τους σαράντα δράκους. Έτσι παραποιούν και στιγματίζουν τον πραγματικό εθνικισμό. Ρόλος τους είναι να παρέχουν στο σύστημα το άλλοθι για την επιβολή σκληρών μέτρων κατά της ελευθερίας του λόγου και του πολιτέυεσθαι. Η ακροδεξιά έχει αναγάγει σε επιστήμη την τακτική της παραποίησης , της αποσιώπησης , του αποπροσανατολισμού και της υπόγειας συνεργασίας με το αντιλαϊκό και αντεθνικό σύστημα.
Από την άλλη έρχεται η ακροαριστερά που μαζί με την ακροδεξιά αποτελούν τις δύο σιδερένιες γροθιές του κατεστημένου κατά της εθνικής - λαϊκής βούλησης. Η ακροαριστερά φέρεται ως ο τελευταίος υπερασπιστής των λαϊκών συμφερόντων . Κάτω από ένα υπερ-συνδικαλιστικό προσωπείο κτυπά την εθνική συνείδηση του εργάτη , με σκοπό να τον αλλοτριώσει και να τον εξισώσει με τον λαθρομετανάστη στην αχανή αγορά εργασίας. Σπάει την εθνική συλλογικότητα που μόνη αυτή είναι σε θέση να κτυπήσει σε εθνικό επίπεδο τις συμπαρομαρτούσες ροπές του οικονομικού φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης , που είναι η πολυπολιτισμικότητα , η πολυφυλετικότητα, η διάλυση των εθνικών ταυτοτήτων και της πατρίδος ως κυρίαρχου εθνοφυλετικού χώρου, εντός του οποίου κτίζεται η εθνική ισχύς ( ισχυρή λαϊκή οικονομία, ισχυρός στρατός ,υψηλή παιδεία).
Οι δύο αυτές αντί-εθνικιστικές ροπές του συστήματος, της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς, εμφανίζονται ως αυτόνομες ομάδες όμως οι ρίζες τους είναι βυθισμένες στα κόμματα της εξουσίας όπου συντελείται και η κύρια δράση τους. Μέσα σε αυτά τα κόμματα έχουν εκκολαφθεί και αναπτυχθεί και εξ αυτών στηρίζονται και συντηρούνται με ποικίλους τρόπους.
Η προσπάθεια διείσδυσης στις γραμμές του εθνικοκοινωνισμού είτε της ακροδεξιάς είτε της ακροαριστεράς είναι συνεχής και πολύμορφη. Η αποτροπή αυτής της καταστροφικής διείσδυσης απαιτεί επαγρύπνηση στις επάλξεις της ιδεολογίας , της πολιτικής πλοήγησης και της οργάνωσης των δυνάμεων μας.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ
ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ