Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Η εθνικοκοινωνική άμυνα στην επίθεση της εκκλησίας

Δεν αρέσει στους “εθνικόφρονες” να ακούνε την αλήθεια για την εκκλησία. Ότι δηλαδή είναι ένας τεράστιος οικονομικός οργανισμός που συμμετέχει στο ληστρικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και το στηρίζει , αποτελώντας το ντόπιο στήριγμα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος που μετατρέπει τα έθνη σε συνάξεις σκλάβων.
Η εκκλησία απολαμβάνει επίσης ειδικών φορολογικών απαλλαγών που την κάνουν να θησαυρίζει υπεράνω του υγιούς ανταγωνισμού , πλήττοντας ταυτόχρονα την ιδιωτική επιχείρηση που υπόκειται την σκληρή και ανελέητη βία του φόρου.

Η εκκλησία προκειμένου να διατηρήσει τα οικονομικά της συμφέροντα παρεμβαίνει στη πολιτική , διεισδύει στα κόμματα και κάποτε δημιουργεί δικά της κόμματα όπως στην περίπτωση του ενδοτικού και ενίοτε προδοτικού ΔΗ.ΚΟ που άνοιξε τα οδοφράγματα ( σας θυμίζει τίποτα αυτό το έγκλημα κύριε Λιλλήκα ;) , αποδέχθηκε να τεθεί το σχέδιο Ανάν σε δημοψήφισμα , επέβαλε το διπλό δημοψήφισμα και την προδοτική για την πατρίδα , συμμετοχή των εποίκων σε αυτό.
Η εκκλησία διαθέτει επιπρόσθετα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ασκεί προπαγανδιστική βία υπέρ των συμφερόντων της στην συνείδηση του λαού. Μετατρέπει τον συσσωρευμένο πλούτο σε πολιτική εξουσία και έτσι ανατρέπει κάθε αρχή ισοπολιτείας συμβάλλοντας στην αποδυνάμωση και εκμηδένιση του λόγου των πολιτών.
Χρησιμοποιεί την θρησκευτική ανάγκη του λαού για να θησαυρίζει και να παρουσιάζεται μετά από την οικονομική αφαίμαξη της κοινωνίας με το φαρισαϊκό προσωπείο του ελεήμονα .
Θέση του Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος που εκφράζει την ιδεολογία του εθνικοκοινωνισμού , είναι πως η εκκλησία πρέπει να περιοριστεί στα θρησκευτικά της καθήκοντα και να αφήσει την κοινωνία να λειτουργήσει σε πλαίσια ελεύθερου και υγιούς ανταγωνισμού και πολιτικής ελευθερίας .
Στο εθνικοκοινωνικό πολίτευμα που οραματιζόμαστε κάθε μορφή συσσωρευμένου πλούτου που επεκτείνεται σε πολιτική εξουσία υφαρπάζοντας την από την εθνική λαϊκή κοινότητα , θα υποστεί την διαδικασία του πόθεν έσχες και θα του αφαιρεθεί το δικαίωμα της πολιτικής υπερίσχυσης εις βάρος της πολιτικής κοινωνίας.
Με αυτή τη θέση γίνεται ξεκάθαρη και σε αυτό το ζήτημα η διαφορά εθνικοκοινωνισμού και  ακροδεξιάς που πρεσβεύει στο αδιαχώριστο του κράτους και της εκκλησίας , υποβιβάζοντας τον πολίτη σε ραγιά μιας ρασοφόρας ληστρικής ολιγαρχίας. 

Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος – ΕΔΗΚ
υποψήφιος προεδρικών εκλογών της κυπριακής δημοκρατίας