Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Περί της παρουσίας της Ε.Ε στις συνομιλίες για το κυπριακό


Η προσπάθεια του Αναστασιάδη να περιπλέξει την Ευρωπαϊκή Ένωση στο νέο κύκλο συνομιλιών που ετοιμάζει μέσα από την κατ' εξοχήν προδοτική πρόταση περί ανοίγματος της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου με ανταλλάγματα προς τους κατακτητές , είναι στην ουσία προσπάθεια προπαγανδιστικής “επικύρωσης” της προδοσίας από ένα οργανισμό που δεν έχει καμία εξουσία και εντολή να παρευρίσκεται στις συνομιλίες .
Διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εκφράζει μια κοινή εξωτερική πολιτική των κρατών που την συναποτελούν . Συνεπώς αν υπάρξει κάποιος “αντιπρόσωπος” της ένωσης στις συνομιλίες θα πρέπει πρώτα να διευκρινιστεί τι αντιπροσωπεύει και ποίαν συγκεκριμένη πολιτική εκφράζει .
Διότι αν μας πουν ότι θα ασκεί ρόλο παρατηρητή με δικαίωμα παρέμβασης σε ζητήματα που αφορούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο , θα αντιτείνουμε λέγοντας τους πως το ευρωπαϊκό κεκτημένο εφαρμόζεται μεταξύ κρατών της Ε.Ε και όχι μεταξύ μιας κατεχόμενης περιοχής με την υπόλοιπη ελεύθερη επικράτεια ενός κράτους μέλους της ένωσης.
Συνεπώς ο λεγόμενος αντιπρόσωπος που ψάχνει ο Αναστασιάδης δεν θα είναι τίποτα άλλο από τον άνθρωπο των εγγλέζων και του λοιπού κονκλαβίου των τουρκόφιλων στο τραπέζι των συνομιλιών.
Το γεγονός ότι η Κύπρος μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το σύνολο της επικράτειας της θα έπρεπε να συνοδευτεί με το αίτημα γι εκδίωξη των κατακτητών από το κατεχόμενο τμήμα της.
Αυτή θα έπρεπε να ήταν η επιδίωξη μας με την ένταξη στην Ε.Ε.
Μόνο πάνω σε αυτή τη βάση θα μπορούσαμε να ελπίζουμε πως μέσα στην πορεία ολοκλήρωσης της Ε.Ε θα είχαμε εθνικό όφελος και θα θέταμε το αίτημα της βίαιης εκδίωξης των κατακτητών από την επικράτειά μας ως υποχρέωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όμως δεν μπήκαμε στην Ε.Ε ως διεκδικητές της σκλαβωμένης επικράτειας μας αλλά ως συνομιλούντες με την “άλλη πλευρά” για εξεύρεση λύσης.
Δυστυχώς και εδώ το αγγλόδουλο και τουρκοπροσκυνημένο Ζυριχικό κατεστημένο έκανε μεγάλη ζημιά που οδήγησε στην εκ μέρους του ευρωπαϊκού δικαστηρίου αναγνώριση των κατοχικών θεσμών αξιολόγησης και αποζημίωσης των περιουσιών των προσφύγων που με τη σειρά του επέτρεψε την προδοσία του ξεπουλήματος της πατρώας γης στους τούρκους.
Το συμπέρασμα είναι πως αν συνεχίσουμε να οδεύουμε στη γραμμή της υποχώρησης θα χάσουμε για πάντα τη πατρίδα .
Χρειάζεται να τεθεί το εθνικό μας πρόβλημα πάνω στην αρχή της αυτοδιάθεσης και να χαραχτεί η στρατηγική της απελευθέρωσης και του πολύμορφου αγώνα.

Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Ε.ΔΗ.Κ.