Αν η κυπριακή
δημοκρατία ευθύς μετά την εισβολή
ακολουθούσε στρατηγική απελευθέρωσης
, αν επεδίωκε στρατιωτική ένωση με την
Ελλάδα , αν αναζητούσε νέους συμμάχους
, αν επιστράτευε την οικονομία προς την
κατεύθυνση της ελευθερίας της πατρίδος
, αν διεξήγαγε επιθετική διπλωματία
κατά των κατακτητών, αν δεν ακολουθούσε
την ραγιαδίστικη γραμμή του Μιχάλη
Μούσκου ( Μακαρίου ) γραμμή που επέβαλε
η εκκλησιαστικο-ιδιωτική ολιγαρχία του
πλούτου , δεν θα φτάναμε σήμερα σε αυτή
τη δραματική κατάσταση στην οικονομία
και στο εθνικό θέμα.
Οι θέσεις Έρογλου
για μια χαλαρή κεντρική κυβέρνηση δύο
ανεξάρτητων κρατιδίων δείχνουν την
αποτυχία της γραμμής του ενδοτισμού
που ακολουθήθηκε από το 1974 και εντεύθεν
, μια γραμμή που υποβοήθησε την Τουρκία
και αναβάθμισε σε πολλές φάσεις το
κατοχικό μόρφωμα .
Το ενδοτικό
Ζυριχικό κατεστημένο απέτυχε σε όλες
τις επιλογές και στρατηγικές του σε όλα
τα ζητήματα που αφορούν την κοινωνία
και την πατρίδα.
Δυστυχώς όμως
ο λαός δεν θέλει να καταλάβει αυτή την
κατάσταση και εξακολουθεί να στηρίζει
το κατεστημένο και να προσκυνά τους
χάρτινους ηγετίσκους που τους κινεί με
τα νήματα των συμφερόντων της η ολιγαρχία
του πλούτου.
Τη γη των ηρώων
την πατούν τώρα με τις σκυφτές ζωές τους
οι ραγιάδες.
Γιατί αν υπήρχαν
Έλληνες , δηλαδή άνθρωποι που εμφορούνται
από πνεύμα ελευθερίας και υπερηφάνειας
, θα περνούσαν από δικαστήρια όλους τους
προδότες , θα έπαιρναν πίσω τον πλούτο
από τους άρπαγες ρασοφόρους και
γραβατοφόρους ολιγάρχες και θα όρθωναν
την στρατηγική της απελευθέρωσης της
πατρίδος από τους αγγλοτούρκους
κατακτητές.
Τομέας ιδεολογικού
πολέμου
Εθνικιστικό
Δημοκρατικό Κόμμα – ΕΔΗΚ