Οι “τουρκοκύπριοι” έχουν ξεκάθαρες απόψεις ως προς τις επιδιώξεις τους .
Ο Σερνταρ Ντενκτάς κάνει λόγο για δύο κράτη και καλεί τους “ελληνοκύπριους” να καταλάβουν πως δεν μπορούν να ζήσουν μαζί κάτω από την ομπρέλα της κυπριακής δημοκρατίας.
Η λογική του Ντενκτάς και της γραμμής που αντιπροσωπεύει με τα λεγόμενα του εδράζεται πάνω στον Ζυριχικό διαχωρισμό του λαού σε δύο κοινότητες τις οποίες θέλουν να αναβαθμίσουν σε δύο λαούς και κατά συνέπεια σε δύο κρατικά μορφώματα.
Πάνω σε αυτή την γραμμή συμπορεύθηκε και η “ελληνοκυπριακή” κοινότητα τόσο με εμπράγματες υποχωρήσεις όσο και με τα πεπραγμένα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η υπεράσπιση και αναβάθμιση της κυπριακής δημοκρατίας που έπρεπε να ήταν αμετακίνητος στόχος μας , υποσκάφθηκε από τους κρατούντες που υποβίβασαν την κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας και πρόταξαν τον διακοινοτικό διάλογο αναβιβάζοντας τις κοινότητες σε αυτοδύναμα υποκείμενα.
Η πράξη αυτή ακόμα και από το σύνταγμα της Ζυρίχης είναι παράνομη. Οι κοινότητες δεν είναι ούτε δύο λαοί ούτε δύο εκλογικά ή συνταγματικά υποκείμενα αλλά ορίζονται ως τέτοιες από την κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας.
Εξ αυτής της κυριαρχίας μπορεί να δρομολογηθεί , πάνω στη βάση του δικαίου της αυτοθέσμισης και αυτοδιάθεσης , η μετάβαση προς την πραγματική δημοκρατία που θα τεθεί και ως η τελειωτική πρόταση λύσης, δεδομένου ότι η δικοινοτηκότητα και οι συνθήκες εγγυήσεως κατά παράβαση των αρχών της δημοκρατίας κατέστησαν οι αιτίες των δεινών της Κύπρου.
Τα αντιδημοκρατικά στοιχεία του Ζυριχικού συντάγματος πρεπει να καταργηθούν δικαιωματικά και να περάσει η πολιτική κοινωνία από τον δικοινοτικό διαχωρισμό της στην ενότητα που εδράζεται στην ισότητα μεταξύ των πολιτών.
Η κυπριακή δημοκρατία ως κυρίαρχο κράτος έχει καθήκον να διαγράψει επίσης οποιαδήποτε υποχώρηση και παραχώρηση στο μόρφωμα που δημιούργησε η τουρκική εισβολή.
Η υπεράσπιση της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας επιβάλλει τον στιγματισμό της προδοσίας που τέθηκε από τις λεγόμενες συμφωνίες κορυφής Μακαρίου-Ντενκτάς και όρισε την πορεία του κατεστημένου στην συνέχεια.
Η μετάβαση προς την πραγματική δημοκρατία και την άρση των αντιδημοκρατικών θεσμών που όρισε το κατατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης πρέπει να συνοδευτεί με καταγγελία της εισβολής - κατοχής καθώς και με καταγγελία της προδοσίας του κατεστημένου ως άρνησης και ακύρωσης της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας.
Πρέπει να τεθεί τέρμα στην διαδικασία που αναβαθμίζει παράνομα τις κοινότητες σε λαούς και το κράτος να προχωρήσει στην δημοκρατική ολοκλήρωση της κυπριακής δημοκρατίας.
Η στρατηγική της μετάβασης στην πραγματική δημοκρατία θα αποτρέψει το κλείσιμο του φακέλου του κυπριακού που θα δρομολογήσει αρνητικές εξελίξεις, είτε αναγνώρισης του κατοχικού μορφώματος, είτε δια “δημοψηφίσματος” προσάρτησης του από την Τουρκία.
Με την πρόταση μετάβασης στην πραγματική δημοκρατία μένει ανοικτή η διεκδίκηση της κατεχόμενης επικράτειας της κυπριακής δημοκρατίας , η οποία διεκδίκηση μπορεί να λάβει πολλές μορφές στην συνέχεια, στα πλαίσια της ευρύτερης στρατηγικής της απελευθέρωσης.
Όχι στην κατοχή.
Όχι στην προδοσία.
Όχι στα δεσμά του κατακτητικού Ζυριχικού συντάγματος.
Η απελευθέρωση θα μείνει ένα σύνθημα κενό χωρίς ολοκληρωμένη πρόταση λύσης και ορθή πολιτική πλοήγηση..
Λουκάς Σταύρου