Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

Το νόημα της πρότασης μας για το κυπριακό


Η κατάθεση πρόταση μετάβασης στην πραγματική δημοκρατία σημαίνει επιστροφή στην κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας και  απο-υποστασιοποίηση  των κοινοτήτων η οποία έγινε παράνομα και με ευθύνη των προέδρων της κυπριακής δημοκρατίας που αποδέχθηκαν την μεταφορά της συζήτησης σε διεθνές επίπεδο υπό την αιγίδα και καθοδήγηση και συμμετοχή των Ηνωμένων Εθνών.

Η πρόταση μετάβασης σε πραγματική δημοκρατία στηρίζεται πρώτα στην υπεράσπιση της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας και κατά συνέπεια στο όραμα μιας ειρηνικής συνύπαρξης όλων των πολιτών της,  επί της αρχής της ισότητας των πολιτών.
Με αυτή την αρχή και αυτό το όραμα, η νόμιμη ηγεσία της κυπριακής δημοκρατίας μπορεί να καλέσει τις δύο κοινότητες , ως συστατικά στοιχεία του ενός και αδιαίρετου λαού , να συμμετέχουν σε ένα συνταγματικό συνέδριο το οποίο θα έχει ως σκοπό του την θεσμοθέτηση του νέου και πρώτου ελεύθερου συντάγματος της κυπριακής δημοκρατίας.
Πάνω σε αυτή την βάση θα συζητηθούν οι διάφορες πτυχές του συντάγματος ώστε να εκφράζει την λαϊκή βούληση και το κοινό συμφέρον του λαού χωρίς διακρίσεις καθώς και οι τρόποι επανόδου της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας σε ολόκληρη την επικράτεια της.
Η κατάθεση της πρόταση μετάβασης στην πραγματική δημοκρατία σημαίνει ακόμα πως τελειώνουν άμεσα οι συνομιλίες των δύο κοινοτήτων στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών και ο διάλογος μεταβαίνει στα πλαίσια της συνταγματικής συνέλευσης που είναι εσωτερική υπόθεση της κυπριακής δημοκρατίας.
Σε αυτή την περίπτωση τα Ηνωμένα Έθνη μπορούν να κληθούν ως παρατηρητές και τίποτα παραπάνω.
Το κάλεσμα για συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στην συνταγματική συνέλευση είναι στην ουσία του κάλεσμα αποδοχής της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας που δεν δικαιούται κατά νόμον να το αρνηθεί καμία πλευρά.
Αν το δοτό , κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης προνοούσε εγγυήσεις της λεγόμενης συνταγματικής τάξης είναι γιατί ακριβώς καταργούσε το δίκαιο της αυτοθέσμισης και οι εγγυήσεις αποσκοπούσαν στην παράταση αυτής της αδικίας.
Στην περίπτωση που ο κυπριακός λαός αποφασίσει μέσα από την δική του συνταγματική συνέλευση να θεσμίσει το πρώτο ελεύθερο σύνταγμα του, τότε δεν έχουν νόημα οι εγγυήσεις και δεν μπορούν να τεθούν ούτε ως πρόταση στο νέο σύνταγμα.
Στα διεθνή φόρα η κυπριακή δημοκρατία οφείλει να διεκδικήσει το αυτονόητο , δηλαδή την πραγμάτωση του δικαίου της αυτοθέσμισης που ισχύει για όλους τους λαούς και τα ελεύθερα κράτη. Πάνω σε αυτή την γραμμή θα έπρεπε να βαδίζει ο διεθνής διπλωματικός αγώνας.


Θα μας πουν βέβαια πως η πρόταση μας δεν είναι εφαρμόσιμη διότι υπάρχουν άλλα δεδομένα.
Η απάντηση μας είναι η εξής:
Πρώτον τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα είναι προϊόντα βίας (εισβολής , κατοχής , εποικισμού κλπ ) και προδοσίας ( συμφωνίες , εμπράγματες παραχωρήσεις , υποστασιοποίηση κοινοτήτων και υποβάθμιση της κυπριακής δημοκρατίας κλπ )
και δεύτερο , όσο και αν ακούγεται ανεφάρμοστη η πρόταση μας
  1. θα αποτρέψει την πορεία προς την Δ.Δ.Ο..
  2. θα αποτρέψει την πορεία της εμπράγματης διευθέτησης που περιέχει νέες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις.
  3. Θα αποτρέψει ένα δεύτερο διπλό δημοψήφισμα με την συμμετοχή των εποίκων.
  4. θα αποτρέψει το κλείσιμο του φακέλου του κυπριακού που θα δρομολογήσει καταστάσεις οδυνηρές όπως διεθνή αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος ή μέσω “δημοψηφίσματος” προσάρτηση του στην Τουρκία.
  5. θα επαναφέρει την κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας στα βάθρα της και θα αφήσει ανοικτό το δικαίωμα διεκδίκησης της κατεχόμενης επικράτειας της.


Ο λαός θα αποφασίζει ότι θέλει και μέχρι σήμερα αποφάσιζε με αυτο-δεμένα τα μάτια χωρίς να βλέπει το μέλλον της Κύπρου.
Πρέπει  να ξέρει όμως αυτός ο λαός ότι αν υποκύψει στην Δ.Δ.Ο. θα παραδώσει την Κύπρο στην γεωπολιτική ζώνη επιρροής της Τουρκίας και αν αφήσει να επικρατήσει η διχοτόμηση στο τέλος θα υποκύψει σε νέες συνθήκες ανάμεσα στο κρατίδιο του νότου όπου θα καταντήσει η κυπριακή δημοκρατία και στην Τουρκία και τον τουρκικό επεκτατισμό.
“Είπα και έσωσα την ψυχή μου”.

Λουκάς Σταύρου